Koncert na waltornię i orkiestrę (wyciąg fortepianowy) - F. Strauss
Opracowanie: Barry Tuckwell
Wkład Franza Straussa do literatury na waltornię jest sprawdzianem muzykalności, barwy dźwięku, intonacji i umiejętności frazowania grającego. Pierwsza część rozpoczyna się tradycyjnie - otwiera ją orkiestra przedstawiająca tonację i temat. Jest to raczej surowy marsz militarny, ale wejście waltorni przynosi nowy, liryczny temat. Materiał tematyczny nie jest dzielony w takim stopniu, jak w innych koncertach. W rezultacie, waltornia zawsze wychodzi na pierwszy plan.
Koniec pierwszej części łączy się z początkiem drugiej - nie ma tradycyjnej przerwy pomiędzy częściami. Po krótkim fragmencie orkiestrowym, rozpoczyna się melodyjne Andante. Ta część podkreśla liryczny sposób gry, z którego Strauss był znany. Część finałową sygnalizuje tremolo kotłów. Jest to część najbardziej wymagająca technicznie.
Produkt powystawowy
